قضا ء

کلمه "قضا" در زبان فارسی به معنای «قضاوت» یا «سرنوشت» است و در نوشتار و گفتار رسمی کاربرد بسیاری دارد. در زیر به برخی از قواعد استفاده و نگارش این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحو و صرف:

   • "قضا" یک اسم است و می‌تواند به‌عنوان فاعل، مفعول و غیره در جملات استفاده شود.
   • در ترکیب با دیگر کلمات، معمولاً به‌عنوان اسم مرکب یا ترکیب‌های معنایی به کار می‌رود (مانند قضاوت).

2. توصیف و قید:

   • می‌توان از این کلمه به‌صورت توصیفی استفاده کرد. مثلاً: «قضا و قدر» یا «قضاوت عادلانه».

3. مثال در جملات:

   • "قضا و قدر الهی در زندگی انسان‌ها نقش دارد."
   • "قضاوت در مورد افراد باید بر اساس شواهد معتبر باشد."

4. نگارش و املاء:

   • این کلمه باید بدون هیچگونه غلط املایی نوشته شود.
   • همچنین، یکی از شکل‌های ترکیبی آن "قضاوت" است که به معنای فعلی و فرآیندی مرتبط با تصمیم‌گیری و داوری است.

5. محاوره و ادبیات:

   • در گفتار غیررسمی ممکن است به‌طور متفاوتی بیان شود، اما در نوشتار رسمی و ادبی باید به شکل صحیح و با رعایت قواعد نگارشی به کار رود.
6. نکات نگارشی:
   • رعایت فاصله مناسب و نگارش درست در جمله. وقتی "قضا" در جمله‌ای استفاده می‌شود، باید به سایر عناصر جمله توجه شود تا معنا به‌درستی منتقل شود.

اگر سوال خاصی در مورد نحوه و موارد استفاده از کلمه "قضا" یا ترکیب‌های آن دارید، خوشحال می‌شوم که پاسخ دهم.