در فارسی، "اشتهار داشتن" به معنای معروف بودن، معروفیت یا شهرت داشتن است. در کاربرد این عبارت، چند نکته نگارشی و دستوری وجود دارد که باید رعایت شود:

1. فعل "داشتن": در این عبارت، "داشتن" به عنوان فعل اصلی عمل می‌کند و "اشتهار" نقش مفعول را دارد. بنابراین جمله باید به گونه‌ای ساخته شود که فعل و مفعول به درستی با هم ترکیب شوند.

2. حروف اضافه: معمولاً پس از "اشتهار داشتن" حرف اضافه "به" یا "در" می‌آید، بسته به زمینه و معنی مورد نظر. برای مثال:

   • "او در این زمینه اشتهار دارد."
   • "این هنرمند به لطف آثارش اشتهار دارد."

3. نظم جملات: باید توجه داشت که ساختار جمله به گونه‌ای باشد که مفهوم واضح و روشنی ارائه دهد. برای مثال، "این نویسنده اشتهار دارد" به جای "اشتهار این نویسنده دارد".

4. استفاده از قیدها: می‌توان برای توصیف بیشتر یا تأکید روی اشتهار، از قیدهای مختلف استفاده کرد. برای مثال:
   • "او به شدت اشتهار دارد."
   • "این شرکت به خاطر کیفیت محصولاتش اشتهار دارد."

با رعایت این نکات می‌توان از عبارت "اشتهار داشتن" به شکل صحیح و رسای آن استفاده کرد.