کلمه «کاهل» در زبان فارسی به معنای تنبل یا کسالت‌بار است و به صورت زیر مورد استفاده قرار می‌گیرد. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار: کاهل با کاف و هاء و لام نوشته می‌شود و توجه به املای صحیح آن مهم است.

2. مفرد و جمع:

   • مفرد: کاهل
   • جمع: کاهلان یا کاهل‌ها

3. صفت و اسم: کاهل به عنوان یک صفت، می‌تواند برای توصیف شخص یا حالتی استفاده شود. مثلا:

   • او فرد کاهلی است.
   • این فعالیت‌ها موجب کاهلی او شده است.

4. میم و نون: در نوشتار رسمی و ادبی، نباید تاخیر در استفاده از میم و نون در کلمات مرتبط با کاهل (مثل کاهلی) فراموش شود.

5. نکات زبانی: در مکالمه‌های روزمره، می‌توانید از کاهل به صورت فعل هم استفاده کنید، مانند "کاهل شدن" برای توصیف حالتی که فرد به تدریج تنبل می‌شود.

6. ترکیبات: کاهل می‌تواند در ترکیب با سایر کلمات به کار برود، مانند «کاهل بودن» یا «کاهل در کار».

همچنین، توجه به تفاوت‌های معنایی و سیاق جملات در کاربرد این کلمه می‌تواند به نوشتار و گفتار شما غنا ببخشد.

1. او به دلیل کاهلی همیشگی‌اش، همیشه در کارهایش دچار تأخیر می‌شود.
2. کاهل بودن در انجام تکالیف می‌تواند به نمرات پایین منجر شود.
3. هر بار که تصمیم به ورزش می‌گیرم، کاهل می‌شوم و به خوابیدن ادامه می‌دهم.