کلمه "کرایه‌نشین" به معنای کسی است که در جایی زندگی می‌کند و بابت آن اجاره می‌دهد. این واژه از ترکیب "کرایه" (به معنای اجاره) و "نشین" (به معنای ساکن یا مقیم) ساخته شده است.

قواعد نوشتاری و نگارشی برای "کرایه‌نشین":

1. استفاده از جدا کننده: در نوشتن این کلمه، بین دو بخش "کرایه" و "نشین" یک تیرک (زیرخط) گذاشته می‌شود و به صورت "کرایه‌نشین" نوشته می‌شود.

2. تلفظ درست: این کلمه به صورت "کرایه‌نشین" تلفظ می‌شود و دو بخش اصلی آن باید به وضوح بیان شوند.

3. نحو و استفاده در جملات:

   • "او یک کرایه‌نشین است."
   • "کرایه‌نشین‌ها معمولاً در محله‌های مختلف زندگی می‌کنند."
4. جمع: برای جمع کردن این کلمه می‌توان از "کرایه‌نشین‌ها" استفاده کرد.

توجه به این قواعد می‌تواند به نگارش صحیح و خوانایی بیشتر متن کمک کند.

1. کرایه نشین جدیدی به ساختمان ما آمده که بسیار دوستانه و خوشرو است.
2. با افزایش قیمت‌ها، بسیاری از کرایه‌نشین‌ها تصمیم گرفتند به مناطق ارزان‌تر منتقل شوند.
3. کرایه نشین‌ها معمولاً حق و حقوق خاصی دارند که باید توسط مالک رعایت شود.