کلمه "اصابع" در زبان فارسی، جمع کلمه "اصبع" است که به معنی انگشتان دست یا پا می‌باشد. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. جمع: "اصابع" جمع مذکر است و به مجموعه انگشتان اشاره دارد. در مواردی که به انگشتان یک نفر اشاره داریم، معمولاً از این کلمه استفاده می‌شود.

2. تطابق با فعل: در جملاتی که "اصابع" به کار می‌رود، فعل باید با جمع بودن آن سازگار باشد. به عنوان مثال: "اصابع او در کار ویرایش توانمند است."

3. نحوهٔ استعمال: مثل سایر کلمات جمع، "اصابع" می‌تواند در جملات مختلف به کار برود و نیاز به تطابق با سایر اجزای جمله دارد.

4. نحوهٔ نوشتن: این کلمه باید به صورت درست و با رعایت قواعد املایی نوشته شود. به عنوان مثال: "اصابع" باید با "ع" و "ب" و "ع" صحیح نوشته شود و از نوشتن اشتباه آن پرهیز شود.

5. قید و شرط: در استفاده از آن در متون علمی یا ادبی، به ویژه در متون پزشکی یا آناتومیکی، می‌توان بر روی کاربردهای خاص آن در توصیف اعضای بدن تمرکز کرد.

اگر سوال خاصی دربارهٔ استفاده یا قواعد دیگری دارید، لطفاً بفرمایید!

1. او با دقت تمام، اصابع خود را بر روی صفحه کلید گذاشت و مشغول تایپ شد.
2. بچه‌ها با اصابع خود به نقاشی‌ها اشاره می‌کردند و هر کدام داستانی برای آن‌ها داشتند.
3. در حین بازی، او ناخواسته با اصابع خود توپ را به سمت دوستانش پرتاب کرد.