کلمه "کودک سرشتی" از دو قسمت تشکیل شده است: "کودک" و "سرشتی". در زیر به توضیح قواعد فارسی و نگارشی مربوط به این کلمه می‌پردازیم:

1. کودک: این واژه به معنای بچه یا نوجوان است و به طور کلی به فردی اشاره دارد که در سنین پایین قرار دارد.

2. سرشتی: این واژه به معنای "ذاتی"، "طبیعی" یا "فطری" است و به ویژگی‌های ذاتی و ماهیت حقیقی یک موجود اشاره دارد.

قواعد نگارشی:

• در نگارش این واژه، باید توجه داشت که فاصله‌ای بین دو کلمه وجود نداشته باشد. لذا صحیح‌ترین نوشتار به صورت "کودکسرشتی" یا "کودک سرشتی" خواهد بود بسته به اینکه آیا می‌خواهیم به عنوان یک واژه ترکیبی از آنها استفاده کنیم یا خیر.

• در متون رسمی و ادبی، معمولاً از فاصله استفاده می‌شود (یعنی "کودک سرشتی") تا دو بخش به وضوح از یکدیگر تفکیک شوند.

• همچنین، در صورت استفاده از این عبارت در جملات، رعایت قواعد جملات و ساختارهای نحوی زبان فارسی الزامی است.

به عنوان مثال:

• "کودک سرشتی با ویژگی‌های فطری خود به دنیا می‌آید."
• "این پژوهش به بررسی نیازهای کودک سرشتی می‌پردازد."

به طور کلی، مهم است که در کنار دقت در نگارش، با مفهوم واژه‌ها و کاربرد آنها در متن نیز آشنا باشید.