کلمه "کور شدن" در زبان فارسی به معنای نابینا شدن است و در قواعد زبان و نگارش فارسی به چند نکته توجه باید داشت:

1. استفاده صحیح: "کور شدن" به شکل فعل است و به معنای از دست دادن بینایی به کار می‌رود. به عنوان مثال: "او به دلیل بیماری، به تدریج کور شد."

2. ترکیب واژه‌ها: در برخی موارد، "کور" به عنوان صفت و "شدن" به عنوان فعل در کنار هم استفاده می‌شوند. از این رو، می‌توانند به صورت مستقل نیز به کار روند. در جملاتی از قبیل: "او نگران بود که مبادا کور شود."

3. قواعد نگارشی:

   • حروف اضافه: در صورتی که بخواهید از حروف اضافه استفاده کنید، باید به نحوه اتصال آن‌ها توجه داشته باشید. برای مثال: "به علت حادثه، کور شد."
   • زمان‌ها: بسته به زمان جمله، شکل‌های مختلفی از "شدن" استفاده می‌شود. مثلاً در زمان گذشته: "او کور شد."

4. استعاره و مجاز: در نوشته‌های ادبی یا شاعری، "کور شدن" می‌تواند به عنوان استعاره‌ای برای نداشتن بینش یا آگاهی به کار رود.

5. نکات زبانی: در برخی لهجه‌ها یا گویش‌ها ممکن است استفاده از کلمه "کور شدن" به شیوه‌های خاصی صورت بگیرد، ولی در زبان معیار فارسی، همین شکل معمول است.

توجه به این نکات می‌تواند به نگارش صحیح و معنادار جملات کمک کند.