کلمه "لاغر" در زبان فارسی به معنای کم‌وزن و ظریف است و به صورت صفت به کار می‌رود. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و نحوه‌ی استفاده از این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. جنس و عدد:

   • "لاغر" به عنوان یک صفت، می‌تواند به صورت مفرد و جمع استفاده شود.
   • برای مفرد مؤنث، معمولاً از "لاغر" استفاده می‌شود، اما در زبان محاوره ممکن است "لاغر" به "لاغره" تغییر یابد.

2. ترکیب‌ها:

   • "لاغر" می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود. مثلاً:
     • "مرد لاغر"
     • "زن لاغر"
     • "بچه‌های لاغر"

3. مفاهیم توصیفی:

   • این کلمه ممکن است بار معنایی خاصی داشته باشد. به عنوان مثال، در برخی موارد ممکن است به صورت مثبت (نظیر سلامتی) یا منفی (نظیر عدم سلامتی) درک شود.

4. قید:

   • می‌توان از قیدهایی برای توصیف وضعیت یا درجه لاغری استفاده کرد. مثلاً: "بسیار لاغر" یا "کمی لاغر."

5. ضد و نقیض:

   • ضد این کلمه "چاق" است و توجه به این نکته می‌تواند به درک بهتر آن کمک کند.
6. جملات نمونه:
   • "او یک مرد لاغر است."
   • "بچه‌ام کمی لاغر شده است."
   • "همیشه نمی‌توان گفت که لاغری به معنای سلامتی است."

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی و به شکل مؤثری از کلمه "لاغر" در جملات خود استفاده کنید.

1. او به خاطر رژیم غذایی سالم و ورزش منظم، روز به روز لاغرتر می‌شود.
2. باوجود اینکه خیلی لاغر بود، اما همیشه انرژی زیادی داشت و به فعالیت‌های ورزشی می‌پرداخت.
3. پزشک به او توصیه کرد که برای حفظ سلامتی‌اش، وزن خود را به یک سطح مناسب برساند و لاغر نشود.