لثغه

کلمه "لثغه" در زبان فارسی به معنی "لکنت" یا "اختلال در سخن گفتن" استفاده می‌شود. در بررسی قواعد فارسی و نگارشی برای این کلمه، نکات زیر قابل توجه است:

1. نگارش صحیح: کلمه "لثغه" به این شکل درست نوشته می‌شود و از لحاظ املایی صحیح است.

2. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت "lasagha" (به صورت تقریبی) است و باید دقت کرد که در هنگام گفتن درست ادا شود.

3. تأکید بر معنی: این واژه به اختلال در گفتار اشاره دارد، به خصوص در شرایطی که فرد بخواهد به طور روان صحبت کند، اما نتواند.

4. استفاده در جملات: نمونه‌هایی از جملات که می‌توان در آن‌ها از کلمه "لثغه" استفاده کرد:

   • «او به دلیل لثغه‌اش همیشه از صحبت کردن با دیگران خجالت می‌کشد.»
   • «در کلاس گفتار درمانی، به درمان لثغه او پرداخته می‌شود.»
5. نکات نگارشی:
   • کلمه "لثغه" باید بر اساس قواعد نگارشی صحیح در جمله قرار گیرد و با سایر کلمات به درستی ترکیب شود.
   • در نوشتار رسمی، از بکارگیری این واژه در موقعیت‌های حساس به ویژه مرتبط با مرکز مشاوره یا آموزش گفتاری پرهیز شود مگر اینکه با علم به موضوع اصطلاحات مناسب را انتخاب کنید.

در مجموع، "لثغه" کلمه‌ای است که نیازمند دقت در نوشتار و بیان است و می‌تواند در زمینه‌های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد، به ویژه در مسائل مربوط به گفتار و زبان.

1. کودک در حین صحبت کردن، به دلیل نداشتن مهارت کافی، لثغه می‌زد.
2. معلم با شنیدن لثغه‌ی دانش‌آموزان، متوجه شد که باید تمرین‌های بیشتری برای بهبود تلفظ آن‌ها ارائه دهد.
3. او با شجاعت تمام در جمع صحبت کرد، هرچند که لثغه‌اش کمی او را معطل کرد.