لغز

کلمه "لغز" در زبان فارسی به معنای اشتباه، خطا یا ناپایداری است و می‌تواند به عنوان اسم یا فعل استفاده شود. در ادامه به برخی از قواعد فارسی و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. جنس کلمه: "لغز" یک اسم نکره است.

2. جرم و وزن: "لغز" به دلیل وجود حرف "غ" دارای وزن خاصی در شعر و نثر است و همچنین به عنوان یک کلمه موسیقایی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

3. ترکیب‌های زبانی:

   • می‌توان این کلمه را در ترکیب‌های مختلف به کار برد، مانند "لغزاندن" (به معنای به اشتباه کشیدن) یا "لغزش" (به معنای حرکتی غیر ارادی یا بی‌مقصد).
   • می‌توان از آن در عبارات و جملات مختلف استفاده کرد: "در این مسیر، لغزشی پیش آمد."

4. نکات نگارشی:

   • در استفاده از "لغز" در جملات، باید دقت کرد تا با سایر کلمات هم‌خوانی داشته باشد.
   • در نوشتار فارسی، کلمات باید از نظر املایی صحیح نوشته شوند. به عنوان مثال: "لغز" و نه "لغر".
5. جایگاه در جمله: کلمه "لغز" می‌تواند در جمله به عنوان فاعل یا مفعول ظاهر شود و بسته به ساختار جمله، جایگاه آن متفاوت خواهد بود.

توجه به این نکات و قواعد می‌تواند به نگارش صحیح و مؤثر کلمه "لغز" در متن‌های مختلف کمک کند.

1. وقتی به پارک رفتیم، بچه‌ها را دیدم که در حال بازی با یک لغز بزرگ بودند و حسابی خوشحال بودند.
2. در بین صحبت‌هایش، متوجه شدم که یک لغز کودکانه را برای ما تعریف می‌کند و همه گرد هم جمع شده بودند.
3. معلم زبان، با استفاده از لغزهای متفاوت، تلاش می‌کرد تا دانش‌آموزان را در یادگیری واژگان جدید ترغیب کند.