«لفظ اندک و معنی بسیار» یک عبارت فارسی است که می‌تواند از لحاظ نگارشی و قواعد زبان فارسی بررسی شود. در اینجا به برخی از نکات مربوط به آن اشاره می‌کنم:

1. معنی: این عبارت به مفهوم آن اشاره دارد که تنها با یک یا چند کلمه (لفظ اندک) می‌توان معانی و مفاهیم عمیق و گسترده‌ای (معنی بسیار) را منتقل کرد. در ادبیات فارسی، بسیاری از اشعار و نثرها با استفاده از همین اصول ایجاد شده‌اند.

2. نگارش: در نگارش این عبارت، استفاده از علائم نگارشی صحیح بسیار مهم است. برای مثال، می‌توانید از دو نقطه (:) برای ایجاد تفکیک میان دو بخش عبارت استفاده کنید: «لفظ اندک: معنی بسیار».

3. تناسب: در جملات مرتبط با این مفهوم، تلاش کنید تا از واژگانی استفاده کنید که نشان‌دهنده‌ی عمق و پرباری معانی باشند. به عنوان مثال: «این شعر، لفظ اندکی دارد، ولی معانی بسیار در خود نهفته است.»

4. تاکید: می‌توانید برای تاکید بر این مفهوم، از عبارات توصیفی استفاده کنید. برای نمونه: «این کلام، در عین سادگی، الفاظی اندک دارد، اما بار معنایی آن بسیار بالا است.»

5. تضاد: در برخی موارد می‌توانید به تضاد میان سطح ظاهری و عمق معانی اشاره کنید تا جذابیت بیشتری به متن ببخشید.

در نهایت، این مفهوم در ادبیات و هنر زبان فارسی به خوبی مشهود است و از آن به عنوان یکی از زیبایی‌های زبان یاد می‌شود.