کلمه "لنگ" در زبان فارسی دارای چند معنی و کاربرد است و در نوشتار و مکالمه می‌تواند به صورت‌های مختلفی مورد استفاده قرار گیرد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. معنی و کاربرد:

   • "لنگ" به معنی ناتوانی در راه رفتن یا لنگیدن به کار می‌رود.
   • همچنین در برخی زمینه‌ها به عنوان صفت برای اشاره به چیزی که ناقص یا ناتمام است، استفاده می‌شود.

2. نحوه نگارش:

   • کلمه "لنگ" باید با حروف صحیح و بدون خطا نوشته شود.
   • در جملات باید به قواعد نگارشی توجه شود، مانند استفاده از نقطه در انتهای جملات، سپردن فاصله مناسب بین کلمات و...

3. جمله‌سازی:

   • می‌توانید جملاتی با این کلمه بسازید تا کاربرد آن را بهتر درک کنید:
     • "او به علت آسیب‌دیدگی، لنگ می‌زند."
     • "این برنامه یک لنگی دارد که باید اصلاح شود."

4. توجه به بافت متنی:

   • در نگارش متن‌های رسمی یا ادبی، باید به بافت کلمه توجه کنید و از کاربرد غیررسمی یا عامیانه آن پرهیز کنید.
5. زبان معیار:
   • در زبان معیار فارسی، باید کلمه را به درستی و با دقت در ارتباط با سایر کلمات هم‌معنی یا هم‌خانواده استفاده کنید.

از آنجا که "لنگ" می‌تواند معانی و کاربرهای متفاوتی داشته باشد، مهم است که در هر متن با توجه به زمینه و مخاطب، از آن استفاده شود.

1. او به دلیل آسیب دیدگی پایش، کمی لنگ می‌زند.
2. وقتی که برف سنگین بارید، به نظر می‌رسید که بچه‌ها لنگ لنگان به مدرسه می‌روند.
3. در مسابقه دو، یکی از شرکت‌کنندگان به خاطر خستگی و بیماری لنگ شد و موفق به ادامه‌ی رقابت نشد.