کلمه "افشان" به معنای پراکنده‌سازی، پاشیدن یا گسترش یافتن است و در متون فارسی به‌صورت‌های مختلفی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در ادامه به چند نکته نگارشی و قواعد مربوط به استفاده از این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوشتار صحیح: کلمه "افشان" همیشه به همین شکل و با همین املاء نوشته می‌شود.

2. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملاتی که به توصیف یا توصیف حالتی از افشاندن، پاشیدن یا گسترش اشاره دارند، به کار می‌رود. مثلاً: "گل‌ها در باغ افشان بودند."

3. قواعد انشایی: در انشای رسمی و ادبی، می‌توان از کلمه "افشان" در متون شعر و نثر استفاده کرد. برای مثال: "دل را افشان کن در محبت."

4. ترکیبات: "افشان" می‌تواند به‌عنوان صفت در ترکیبات مختلف استفاده شود. برای مثال: "افشان گل"، "افشان درد" و غیره.

5. استفاده در اشعار: شاعران فارسی‌زبان اغلب از این کلمه در اشعار خود به‌ویژه در توصیف طبیعت و احساسات انسانی استفاده می‌کنند.

به طور کلی، "افشان" کلمه‌ای است که در زبان فارسی زیبایی خاصی دارد و می‌تواند در جملات مختلف به کار گرفته شود.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "افشان" در جملات مختلف آورده شده است:

1. در باغ گل‌ها، گل‌های رنگارنگ افشان شده بودند و عطرشان فضای باغ را پر کرده بود.
2. باد ملایمی می‌وزید و موهایش را افشان کرده بود.
3. هنگام جشن عروسی، شمع‌ها به زیبایی در اطراف سفره افشان بودند و نور گرمشان محیط را دلنشین کرده بود.
4. در آسمان شب، ستاره‌ها همچون الماس‌های افشان در تاریکی درخشش داشتند.
5. اشک‌های شادی‌اش به صورتش افشان شد، وقتی خبر موفقیتش را شنید.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!