اقامه

کلمه "اقامه" در زبان فارسی به معنی برپایی، برقراری یا برپا داشتن چیزهایی مانند نماز، قوانین و آئین‌ها استفاده می‌شود. قواعد نگارشی و نحوه استعمال این کلمه در جملات به شکل زیر است:

1. معنی و کاربرد:

   • "اقامه" به معنای برپا کردن یا ایجاد یک چیز است. برای مثال، "اقامه صلاة" به معنای برپایی نماز است.

2. نحو و صرف:

   • این کلمه به عنوان یک اسم مصدر در نظر گرفته می‌شود و معمولاً با فعل‌هایی مانند "انجام دادن" یا "برقرار کردن" استفاده می‌شود.

3. نحوه استفاده در جملات:

   • این کلمه می‌تواند به شکل‌های مختلفی در جملات به کار رود:
     • "او قصد دارد اقامه نماز کند."
     • "مسلمانان در هر روز چندین بار اقامه نماز می‌کنند."

4. نکات نگارشی:

   • در یادداشت‌ها و نوشته‌هایی که به این کلمه اشاره می‌شود، توجه به نظم و ترتیب جملات و وضوح معنا مهم است.
   • از علامت‌نگاری صحیح معمولاً در پایان جملات استفاده شود. مثلاً:
     • "برای اقامه این مراسم، نیاز به برنامه‌ریزی دقیقی داریم."
5. تلفظ:
   • تلفظ صحیح کلمه "اقامه" به صورت /eɡɒːme/ است و باید در مکالمات و نوشتار به این شکل ادا شود.

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "اقامه" به درستی و به شیوه‌ای صحیح در نوشته‌ها و صحبت‌های فارسی استفاده کرد.

1. برای اقامه نماز صبح، صبح زود از خواب بیدار شدم.
2. او تصمیم گرفت تا در مسجد، مراسم اقامه عزاداری برپا کند.
3. دولت برنامه‌هایی را برای اقامه حقوق بشر در کشور به اجرا گذاشت.