کلمه "مستور" به معنی پنهان، پوشیده و یا غیرقابل رؤیت است و از لحاظ قواعد و نگارش در زبان فارسی به صورت زیر استفاده می‌شود:

1. املا: کلمه "مستور" به همین شکل نوشته می‌شود و به حروف اضافه یا تغییر خاصی نیاز ندارد.

2. نحوه‌ی استفاده:

   • "مستور" می‌تواند به عنوان صفت به کار رود. به عنوان مثال: "او در پس پرده‌ای مستور بود."
   • می‌تواند به عنوان اسم نیز استفاده شود، به ویژه در متون ادبی و شعر. مثلاً: "دردی مستور در دل داشتم."

3. تناسب با سایر کلمات:

   • این کلمه می‌تواند با فعل‌ها و اسم‌های مختلف ترکیب شود، مانند: "راز مستور"، "عشق مستور".

4. قرابت معنایی: "مستور" همچنین می‌تواند به واژه‌هایی مانند "مخفی"، "پنهان" و "محجوب" نزدیک باشد.

5. سبک نگارشی:
   • در نوشتار رسمی و ادبی، استفاده از کلمه "مستور" به خوبی جا می‌افتد و حس خاصی به متن می‌دهد، به ویژه در شعر و نثر ادبی.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "مستور" به نحو صحیح و مؤثر در نوشته‌های خود بهره‌برداری کنید.

1. در دل شب‌های پرستاره، آن دختر مستور، رویاهایش را در خیال بپروراند.
2. آثار هنری او همیشه احساساتی عمیق و مستور را در بینندگان برمی‌انگیزد.
3. راز مستور زندگی‌اش را تنها با دوستان نزدیکش به اشتراک می‌گذاشت.