کلمه "آب چشم" در زبان فارسی به معنای اشک است و در نگارش و استفاده از آن قوانینی وجود دارد که به شرح زیر است:

1. نقطه‌گذاری: اگر "آب چشم" در وسط جمله قرار گیرد، باید به طور صحیح از سایر اجزاء جمله جدا شود. مثلاً: "او از دیدن آن صحنه گریه کرد و آب چشمش سرازیر شد."

2. رسم الخط: "آب چشم" به صورت جدا نوشته می‌شود و نباید به هم چسبیده نوشته شود.

3. نحوه به کارگیری در جملات: این ترکیب معمولاً در جملات توصیفی و احساساتی استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "آب چشم او بر روی گونه‌هایش روان بود."

4. استفاده تخصصی: در متون ادبی و شعر، "آب چشم" می‌تواند به شکل استعاری برای بیان احساسات عمیق و دردناک به کار رود.

5. مقاومت در برابر املای نادرست: برخی افراد ممکن است بخواهند این کلمه را به صورت "آبچشم" بنویسند، اما در فارسی استاندارد، استفاده از "آب چشم" درست‌تر است.

با رعایت این نکات، می‌توان به بهترین نحو از کلمه "آب چشم" در نوشتارها استفاده کرد.

1. وقتی که فیلم احساسی تماشا کردم، به قدری تحت تأثیر قرار گرفتم که آب چشمم سرازیر شد.
2. دیدن دوستی که برای سال‌ها از او بی‌خبر بودم، باعث شد که آب چشمم به خاطر شادی بریزد.
3. در مراسم وداع، هیچکس نتوانست جلوی آب چشم‌هایش را بگیرد و همه به سوز و گداز پناه بردند.