کلمه "مسلوب الاختیار" به معنای کسی است که اختیار و انتخاب در دست او نیست و به طور کلی به وضعیتی اشاره دارد که در آن فرد نمی‌تواند تصمیمات خود را به‌صورت آزادانه اتخاذ کند.

در نگارش فارسی، چند نکته را باید در نظر گرفت:

1. ترکیب‌نویسی: "مسلوب الاختیار" دو واژه را تشکیل می‌دهد: "مسلوب" و "الاختیار". این واژه به‌طور کلی به‌عنوان یک عبارت اطلاقی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

2. نحوه نوشتار: این عبارت به صورت صحیح با حروف جدا و با خطی فارسی نوشته می‌شود، مانند "مسلوب الاختیار".

3. نقش دستوری: "مسلوب الاختیار" معمولاً به‌عنوان صفت به کار می‌رود و می‌تواند برای توصیف اشخاص، موقعیت‌ها یا حالات استفاده شود. برای مثال: "او در این موضوع مسلوب الاختیار بود".

4. توجه به اعراب: در محاوره و نوشته‌های غیررسمی، اعراب‌گذاری چندان مورد توجه نیست، اما در متون رسمی و ادبی می‌توان اعراب را برای روشن شدن تلفظ به کار برد (مَسْلُوبُ الاختیار).

5. استفاده در متن: این عبارت می‌تواند در جملات مختلف ورزشی، اجتماعی و سیاسی به کار رود. به عنوان نمونه: "در این تغییرات، بسیاری از افراد مسلوب الاختیار شدند."

با رعایت این نکات می‌توان به درستی از عبارت "مسلوب الاختیار" در نگارش فارسی استفاده کرد.