کلمه‌ای که شما اشاره کردید، «مسمار» است. این کلمه به معنای میخ یا میخی که در ساخت و ساز و صنایع مختلف استفاده می‌شود، به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. حالت‌های دستوری:

   • مفرد: مسمار
   • جمع: مسمارها

2. نحوه‌ی به‌کارگیری در جملات:

   • «او یک مسمار را به دیوار زد.»
   • «برای اتصال این دو تخته به هم، به چند مسمار نیاز داریم.»

3. همسان‌سازی جنس و عدد:

   • در کاربرد این کلمه، باید به جنس و عدد دقت شود. مثلاً «مسمار» (مفرد) و «مسمارها» (جمع) باید به درستی در جملات به کار روند.

4. نوشتار و املای صحیح:

   • در نوشته‌های رسمی و ادبی، همواره باید از املای صحیح «مسمار» استفاده شود و از اشتباهات املایی پرهیز گردد.

5. توجه به پیشوند و پسوندها:

   • اگر بخواهید به مسمار پیشوند یا پسوند اضافه کنید، باید دقت کنید تا به صورت درست به کار رود. مثلاً «مسماری» (مربوط به مسمار) یا «مسمارگذاری» (به معنای قرار دادن مسمار).
6. معادل‌ها و مترادف‌ها:
   • ممکن است در جملات مختلف، از کلمات مترادف یا معادل استفاده شود. مثلاً «میخ» که ممکن است به جای «مسمار» در برخی از مناطق استفاده شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه «مسمار» در نگارش و گفتار استفاده کنید.

1. در هنگام تعمیر در، از مسمارهای جدید برای محکم کردن لولاها استفاده کردیم.
2. او با دقت مسمارها را در چوب کوبید تا کارش محکم و باکیفیت شود.
3. وقتی چکش را برداشتم، متوجه شدم یکی از مسمارها در دیوار شکسته است.