کلمه "مشروع" به معنای قانونی، معتبر و مجاز است و در متون فارسی به خصوص در مباحث حقوقی و اجتماعی کاربرد دارد. در اینجا به برخی از نکات قواعد فارسی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتار: کلمه "مشروع" به صورت صحیح و بدون هیچ تغییر یا حذفی نوشته می‌شود.

2. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه به صورت "مَشْروع" است و باید توجه داشته باشید که حرف "ش" در آن با شین ادغام شود.

3. کاربرد: این کلمه معمولاً در متون رسمی، حقوقی و علمی استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "این قرارداد مشروع است" یا "حق شهروندان در این زمینه مشروع شناخته شده است."

4. نحوه استفاده در جملات:

   • می‌توان آن را به عنوان صفت به کار برد: "این فعالیت مشروع نیست."
   • می‌توان آن را در ترکیب‌های مختلف به کار برد: "مولد مشروع" یا "منابع مشروع".

5. توجه به معانی مرتبط: در بعضی از متون، "مشروع" ممکن است در تقابل با مفاهیمی مانند "غیرمشروع" یا "غیرقانونی" آورده شود، بنابراین در نگارش خود توجه به این مفاهیم نیز اهمیت دارد.

6. استفاده از علائم نگارشی: اگر "مشروع" در جملات و عبارات گسترده‌تری به کار برود، استفاده صحیح از ویرگول، نقطه و سایر نشانه‌ها نیز اهمیت دارد.

با رعایت این نکات می‌توانید استفاده صحیح و مؤثری از کلمه "مشروع" در متون فارسی داشته باشید.

1. فعالیت‌های اقتصادی باید براساس اصول مشروع انجام شوند تا به حقوق دیگران آسیبی نرسانند.
2. در اسلام، هر عملی که با نیت خیر و مشروع انجام شود، مورد تأکید قرار می‌گیرد.
3. او تلاش کرد تا پروژه‌های اجتماعی خود را با روش‌های مشروع و قانونی اجرا کند.