مشمئز

کلمه «مشمئز» به معانی مختلفی از جمله "عصبی" یا "خسته" و "ناراحت" استفاده می‌شود و در زبان فارسی به عنوان صفت به کار می‌رود. در اینجا چند نکته نگارشی و قواعد مربوط به این کلمه را بررسی می‌کنیم:

1. نحوه نوشتار: کلمه «مشمئز» به صورت صحیح و با همان شکل در نوشتار فارسی استفاده می‌شود.

2. کاربرد: این کلمه به عنوان صفتی برای بیان حالت فرد یا موضوعی به کار می‌رود. مثلاً: «او از این رفتار مشمئز شد.»

3. صرف و تطابق: این کلمه به صورت مفرد و جمع هر دو به کار می‌رود، اما تغییراتی در ساختار فعل یا جمله باید اعمال شود. به عنوان مثال:

   • «او مشمئز است.» (مفرد)
   • «آن‌ها مشمئز هستند.» (جمع)

4. جایگاه در جمله: این کلمه معمولاً قبل از فعل یا بعد از فعل قرار می‌گیرد. برای مثال:

   • «او مشمئز به نظر می‌رسد.»
   • «من از این موضوع مشمئز شدم.»

5. هم‌خانواده‌ها: این کلمه با دیگر واژه‌هایی که بیانگر احساسات منفی یا خستگی هستند، مرتبط است و ممکن است در جملات دیگری به کار رود. به عنوان مثال: «آزردگی»، «ناامیدی» و...

6. مضامین منفی: به طور کلی، این کلمه بار منفی دارد و در متن‌های رسمی یا ادبی می‌تواند برای توصیف احساسات منفی به کار رود.

با رعایت این نکات، می‌توانید کلمه «مشمئز» را به درستی در جملات و متون خود استفاده کنید.

1. وقتی او در مورد اعتیاد صحبت کرد، احساس مشمئز و دلزدگی کردم.
2. رفتار زشت برخی افراد در اجتماع باعث می‌شود که من همیشه مشمئز شوم.
3. دیدن زباله‌ها در طبیعت مرا بسیار مشمئز کرد و تصمیم گرفتم برای پاکسازی آن اقدام کنم.