مضاف یکی از اجزای جمله در زبان فارسی است که به عنوان یک اسم می‌تواند به کلمات دیگر اضافه شود و معنای خاصی را تولید کند. در قواعد فارسی و نگارشی، تعریف، نوع، و ویژگی‌های مضاف به شرح زیر است:

1. تعریف مضاف:

مضاف به هیچ عنوان به تنهایی معنایی ندارد و همیشه به مضاف‌الیه (اسم بعدی) نیاز دارد. به‌عبارت دیگر، مضاف کلمه‌ای است که به چیزی اشاره می‌کند و برای ایستادگی به کلمه دیگری (مضاف‌الیه) متصل می‌شود.

2. ساختار مضاف و مضاف‌الیه:

ساختار مضاف به‌صورت زیر است:

• مضاف + مضاف‌الیه
• مثال: "کتابِ علی" (کتاب = مضاف، علی = مضاف‌الیه)

3. نشانه‌های مضاف‌الیه:

مضاف‌الیه معمولاً با حرف جر "کَ" (به معنای "از") و یا بدون حرف جر به مضاف مربوط می‌شود. در مثال‌ها:

• "خانه‌ی مامان" (حرف جر وجود ندارد)
• "کتابِ من" (حرف جر وجود ندارد)

4. قواعد نگارشی:

• در نوشتار، مضاف و مضاف‌الیه باید به‌وضوح از یکدیگر جدا شوند. برای این کار از علامت فاصله استفاده می‌شود.
• مضاف‌الیه به صورت معمول پس از مضاف می‌آید و بین آن‌ها نباید هیچ کلمه دیگری قرار گیرد.

5. موارد خاص:

• در برخی موارد، مضاف می‌تواند در شکل جمع یا مفرد تغییر کند و این تغییر ممکن است بر معانی اثر بگذارد. مثلاً "کتاب‌های علی" به معنای "کتاب‌های متعلق به علی" است.
• همچنین، مضاف می‌تواند شامل صفات نیز باشد. مثلاً "کتاب جدیدِ علی" (کتاب جدید = مضاف، علی = مضاف‌الیه)

6. مضاف با حروف تعریف:

• در مواردی که مضاف به یک اسم معرفه (با حروف تعریف) متصل می‌شود، حروف تعریف باید در محل مناسب قرار گیرد.
• مثال: "کتابِ پر فروش"

با توجه به این قواعد، استفاده از مضاف و مضاف‌الیه می‌تواند به وضوح و دقت جمله‌های فارسی کمک کند.

1. در دستور زبان فارسی، مضاف به کلمه‌ای اطلاق می‌شود که به کلمه دیگری متصل می‌شود و نوعی وابستگی معنایی ایجاد می‌کند.
2. در عبارت "کتابِ نویسنده"، کلمه "کتاب" مضاف و "نویسنده" مضاف‌الیه است.
3. برای فهم بهتر ساختار جمله، باید با انواع مضاف و مضاف‌الیه آشنا شویم.