کلمه "مضمون" در زبان فارسی به معنای موضوع یا محتوا است و در نوشتار و بیان ادبی، به خصوص در متون ادبی و علمی، کاربرد گسترده‌ای دارد. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه‌ی استفاده: این کلمه معمولاً به عنوان اسم و در ترکیب‌های مختلف به کار می‌رود، مانند "مضمون مقاله"، "مضمون شعر"، "مضمون داستان" و غیره.

2. تطابق فاعل و مفعول: در جملاتی که از "مضمون" استفاده می‌شود، باید به تطابق فاعل و مفعول توجه کرد. به عنوان مثال: "مضمون شعر زیبا بود" و یا "مضمون این متن روشن است".

3. استفاده از علامت نگارشی: در نوشتار رسمی، اگر بخواهید به مضمون خاصی اشاره کنید، می‌توانید از علامت‌های نگارشی مناسب استفاده کنید. به عنوان مثال:

   • نقل قول در صورتی که بخواهید قسمتی از یک متن را به عنوان مضمون آورید.
   • استفاده از دو نقطه برای معرفی مضمون.

4. نکته‌های معنایی: "مضمون" با واژه‌های مشابهی نظیر "موضوع"، "محتوا" و "مفاهیم" ممکن است اشتباه گرفته شود، بنابراین در انتخاب واژه دقت کنید که هر کدام در چه زمینه‌ای مناسب‌تر است.

5. اجتناب از تکرار: در نوشتن، به جای تکرار کلمه "مضمون"، می‌توانید از مترادف‌ها یا عبارات دیگری مانند "موضوع"، "محتوا" یا "مفهوم" استفاده کنید تا متن شما تنوع داشته باشد.

با رعایت این نکات و قواعد، می‌توانید استفاده‌ی بهتری از کلمه "مضمون" در نوشتار و گفتار خود داشته باشید.

1. مضمون اصلی کتاب در مورد جستجوی معنا در زندگی است.
2. در این مقاله، مضمون هنر معاصر و تأثیر آن بر جامعه بررسی می‌شود.
3. معلم به دانش‌آموزان یادآوری کرد که هر داستان دارای یک مضمون پنهان است که باید آن را کشف کنند.