کلمه "معدن‌شناس" به معنی کسی است که در زمینه معادن و منابع معدنی تخصص دارد. در بررسی نگارش و قواعد مربوط به این کلمه، نکات زیر را می‌توان مورد توجه قرار داد:

1. نوشتار صحیح: کلمه "معدن‌شناس" به صورت ترکیب دو واژه "معدن" و "شناس" نوشته می‌شود و با استفاده از خط تیره (نشانه‌گذاری) به هم پیوسته‌اند. خط تیره در ترکیب‌های صفت و موصوف برای نشان‌دادن پیوند معنایی به کار می‌رود.

2. نقش گفتمانی: "معدن‌شناس" به عنوان یک اسم به کار می‌رود و می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول در جمله استفاده شود.

3. جمع‌بندیش: برای جمع بستن این کلمه از پسوندهای جمع استفاده می‌شود. به عنوان مثال: "معدن‌شناسان".

4. معنای اصطلاحی: در زبان فارسی، واژه "شناس" به معنای شناسایی و تخصص در یک حوزه خاص است و "معدن" به منابع طبیعی و زیرزمینی اشاره دارد، بنابراین "معدن‌شناس" به معنای متخصص در شناخت معادن است.

5. قواعد نگارشی: در متون علمی و رسمی، از کلمات ترکیبی مانند "معدن‌شناس" باید به درستی استفاده شود و باید به قواعد دستوری و نگارشی توجه کرد تا باعث انسجام متن گردد.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "معدن‌شناس" در نوشتارهای خود استفاده کنید.