کلمه "معلول" در زبان فارسی به معنای فردی است که به دلیل یک نقص یا آسیب جسمی یا ذهنی، توانایی‌های عادی خود را به طور کامل ندارد. این کلمه همچنین در زمینه‌های دیگر مانند آسیب‌شناسی و حقوق نیز کاربرد دارد. در زیر به برخی از نکات قواعدی و نگارشی مرتبط با این کلمه اشاره می‌شود:

1. استفاده صحیح از کلمه: "معلول" به‌طور خاص به افرادی اطلاق می‌شود که به علت مشکلات جسمی یا ذهنی، با محدودیت‌هایی در انجام فعالیت‌های روزمره مواجه‌اند. بهتر است از این کلمه با دقت و به طور محترمانه استفاده شود.

2. جمع‌بندی: جمع "معلول" به‌صورت "معلولین" یا "معلولان" است. در نوشتارهای رسمی و علمی، استفاده از "معلولین" رایج‌تر است، در حالی که "معلولان" در مکالمات عمومی ممکن است بیشتر به کار رود.

3. هم‌نشینی با دیگر واژه‌ها: این کلمه ممکن است با واژه‌هایی مانند "حقوق معلولان"، "شرایط معلولان" و "خدمات به معلولان" هم‌نشین شود. در این ترکیب‌ها دقت کنید که معانی دقیق و حقوقی را رعایت کنید.

4. نگارش محترمانه: در نگارش‌های رسمی و عمومی، مهم است که به افراد معلول با احترام و شایسته رفتار کنیم. از عبارات توهین‌آمیز یا ناپسند دوری کنید.

5. قواعد دستوری: این کلمه به عنوان یک اسم، معمولاً به‌عنوان فاعل یا مفعول در جملات مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین می‌تواند به‌عنوان صفت (مانند "معلول ذهنی" یا "معلول جسمی") به کار رود.

در مجموع، توجه به احترام و درک صحیح از واژه "معلول" می‌تواند به بهبود ارتباطات و آگاهی در جامعه کمک کند.

1. او با وجود معلولیت خود، همیشه از زندگی‌اش رضایت دارد و الهام‌بخش دیگران است.
2. جامعه باید به حقوق معلولان توجه بیشتری داشته باشد و امکانات بهتری برای آن‌ها فراهم کند.
3. برنامه‌های آموزشی باید برای معلولان نیز طراحی شوند تا آن‌ها بتوانند مهارت‌های جدید را یاد بگیرند.