کلمه "مفروق" در زبان فارسی به معنای جدا شده یا مجزا می‌باشد. این کلمه از جذر "فروق" به معنای تفکیک و جدا کردن مشتق شده‌است.

برای استفاده صحیح از این کلمه در جملات و نگارش، باید به نکات زیر توجه کرد:

1. موقعیت معنایی: "مفروق" غالباً در متون ادبی، علمی یا فلسفی به کار می‌رود و به معناهای خاصی اشاره دارد. لذا باید در متون مناسب از آن استفاده کرد.

2. جایگاه در جمله: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت یا اسم به کار رود. مثلاً:

   • حاشیه‌های مفروق این کتاب توجه‌برانگیز است.
   • این دو موضوع، مفروق از یکدیگرند.

3. ترکیب‌ها: می‌توانید این کلمه را با کلمات دیگر ترکیب کنید تا معانی دقیق‌تری به دست آورید. مثلاً: "پدیده‌های مفروق".

4. نکات نگارشی: در نوشتار، توجه کنید که کلمات با دقت و درستی نوشته شوند و از غلط‌های املایی پرهیز کنید. همچنین، اگر کلمه "مفروق" در متن شما به کار رفته است، سعی کنید از بافت معنایی و نحوی متن مطمئن شوید که خواننده بتواند به راحتی آن را درک کند.

5. جملات مثال:
   • "در این تحقیق به بررسی مفروق‌های اجتماعی پرداخته‌ایم."
   • "این اندیشه‌ها از یکدیگر مفروق و مجزا هستند."

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "مفروق" به شکل موثری در نگارش فارسی استفاده کنید.

1. در بافت اجتماعی ما، مفروقات فرهنگی باعث تنوع و غنای بیشتر ارتباطات انسانی می‌شود.
2. در دوران معاصر، مفروق بودن برخی از سنت‌ها و باورها نیازمند بازنگری و اصلاح است.
3. او با کلماتش مفروقات بین نسل‌ها را نشان داد و همگان را به تفکر درباره آینده دعوت کرد.