کلمه "مقصور" در زبان فارسی به معنای "محصور" یا "محدود" است و با توجه به قاعده‌های نگارش و زبان فارسی، چند نکته مهم درباره‌ی آن وجود دارد:

1. نوشتار صحیح: کلمه "مقصور" به صورت "مقصور" نوشته می‌شود و نباید در نوشتار به اشتباه به شکل‌های دیگر مانند "مقصود" یا "مقصور" تغییر یابد.

2. تلفظ: تلفظ این کلمه به صورت /mæq'suːr/ است که می‌تواند در محاوره‌ها و متون مختلف بسته به لهجه‌ها کمی متفاوت باشد.

3. معنا: کلمه "مقصور" بیشتر در متون ادبی و فنی کاربرد دارد و به معنای "محدود کردن" یا "در محصور بودن" به کار می‌رود.

4. کاربرد: این کلمه می‌تواند به عنوان صفت مورد استفاده قرار گیرد و معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که توصیف محدودیت یا حصر را بیان می‌کنند.

5. نکات نگارشی: در نگارش متون رسمی و ادبی، لازم است دقت شود که کلمه به شکل درست و با توجه به معنا و زمینه مورد استفاده قرار گیرد.

استفاده صحیح از کلمات و رعایت قواعد نگارشی می‌تواند به درک بهتر متن و شفافیت در انتقال مفاهیم کمک کند.

1. عشق واقعی هیچ‌گاه مقصور به زمان و مکان نیست و با تمام وجود حس می‌شود.
2. او به خاطر مشکلات مالی، آرزوهایش را مقصور به یک شغل ساده کرده بود.
3. تفکر خلاق نباید مقصور به محدودیت‌های اجتماعی باشد؛ بلکه باید به آزادی بیان و خلاقیت اکتفا کند.