ملازمه

کلمه "ملازمه" در زبان فارسی به معنای وابستگی یا ارتباط بین دو یا چند چیز به کار می‌رود. در نگارش و استفاده از این کلمه، رعایت چند نکته مهم است:

1. املاء: این کلمه به صورت "ملازمه" نوشته می‌شود و باید از نوشتن نادرست آن خودداری کرد.

2. نوع و ساختار جملات: ملازمه معمولاً در جملاتی به کار می‌رود که درباره وابستگی یک مفهوم به دیگری صحبت می‌کنند. مثلاً: "ملازمه بین علت و معلول یکی از اصول منطقی است."

3. استفاده در متون علمی: در متون علمی و فلسفی، معمولاً از کلمه "ملازمه" برای بیان رابطه‌های منطقی، اجتماعی یا فلسفی استفاده می‌شود.

4. همنشینی: می‌توان این کلمه را با واژه‌هایی مانند "وجود"، "تحقق"، "رابطه"، "بسته" و غیره به کار برد تا مفهوم دقیق‌تری ارائه شود.

5. نکات نگارشی:
   • توجه به کاربرد صحیح علائم نگارشی در جملاتی که از این کلمه استفاده می‌شود.
   • اطمینان از این که جملات و عبارات به خوبی با یکدیگر مرتبط هستند.

برای مثال:

• "وجود ملازمه بین عقیده و عمل در تمام تعالیم اخلاقی وجود دارد."

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "ملازمه" به طور مؤثر و درست در نگارش استفاده کرد.

1. ملازمه بین آموزش و پیشرفت شخصی یکی از اصول اساسی زندگی موفق است.
2. در سیستم‌های اقتصادی، ملازمه بین عرضه و تقاضا نقش کلیدی در تثبیت قیمت‌ها دارد.
3. بررسی ملازمه بین شرایط محیطی و سلامت انسان‌ها نیازمند تحقیقات بیشتر است.