کلمه "ملیح" به معنای خوشمزه، دلپذیر و یا زیبا است و در زبان فارسی در زمینه‌های مختلفی استفاده می‌شود. در اینجا به برخی از قواعد و نکات نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه استفاده:

• صفت: "ملیح" می‌تواند به عنوان صفت برای توصیف اشیاء، افراد یا احساسات استفاده شود. به عنوان مثال: "این میوه بسیار ملیح است."
• در کنار اسم: معمولاً این کلمه در کنار اسم‌هایی استفاده می‌شود که قابل توصیف هستند. مثلاً: "طعم ملیح این غذا را دوست دارم."

2. صرف و نحو:

• "ملیح" به صورت مفرد و غیرمنونص به کار می‌رود و در حالت جمع تغییر نمی‌کند. به عنوان مثال: "غذاهای ملیح" (با حفظ حالت صفت).

3. پرکاربرد بودن:

• این کلمه بیشتر در متون ادبی و محاوره‌ای به معنای خوشایند یا جذاب استفاده می‌شود. در شعر و نثر فارسی، به ویژه در توصیف زیبایی‌های طبیعی و احساسات، این کلمه کاربرد دارد.

4. نکات نگارشی:

• در نوشتن، باید به قواعد املایی و نقطه‌گذاری توجه کرد. به عنوان مثال: "غذاهای ملیح" با رعایت فاصله بین کلمات و استفاده صحیح از نشانه‌ها نوشته شود.
• در جملات تفسیری و توصیفی، در صورت نیاز به بکارگیری قید یا جملات توصیفی دیگر، باید این کلمه در جملات گنجانده شود.

5. اشتباهات رایج:

• به اشتباه به جای "ملیح"، برخی ممکن است از کلمات مشابه مانند "ملیح" یا "ملی" استفاده کنند، که معانی متفاوت دارند.

مثال‌ها:

• "این شعر با تصاویری ملیح و دلنشین نوشته شده است."
• "مزه این دسر ملیح و خوشایند است."

توجه به این نکات می‌تواند به بهبود نگارش و استفاده صحیح از کلمه "ملیح" کمک کند.

1. چهره ملیح او همیشه در یادم باقی مانده است.
2. گل‌های ملیح باغچه در بهار شکوفا می‌شوند و عطرشان فضا را پر می‌کند.
3. صدای ملیح او هنگام خواندن شعر، آرامش خاصی به دل listeners می‌بخشد.