ممتنع

کلمه "ممتنع" در زبان فارسی به معنای "ممنوع" یا "غیرممکن" است و به طور خاص در متون ادبی و علمی استفاده می‌شود. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و دستوری مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نوع جمله: کلمه "ممتنع" معمولاً در جملات خبری و توصیفی به کار می‌رود. به عنوان مثال: "ورود به این مکان ممنوع است" یا "عملیات در شرایط خاص ممتنع است".

2. نقش نحوی: "ممتنع" می‌تواند به عنوان صفت به کار رود و معمولاً به همراه اسم ذکر می‌شود. مثلاً: "تصمیم ممتنع" یا "وضعیت ممتنع".

3. صرف و تصریف: کلمه "ممتنع" به عنوان صفت به شکل ثابت "ممتنع" باقی می‌ماند و تغییر نمی‌کند، اما می‌تواند به همراه اسم‌های مختلف به کار رود.

4. قید و حرف اضافه: در برخی موارد، می‌توانید از قیدها و حروف اضافه برای توضیح بیشتر استفاده کنید، مانند "به طور ممتنع" یا "در شرایط ممتنع".

5. همنشینی با دیگر واژه‌ها: "ممتنع" می‌تواند با واژه‌هایی مانند "قانون"، "شرایط"، "اقدامات" و غیره هم‌نشینی داشته باشد تا مفهوم بیشتری به متن ببخشد.

6. اجتناب از تکرار: در نوشتار رسمی، بهتر است از تکرار کلمه "ممتنع" اجتناب کنید و به جای آن از واژه‌های مترادف یا عبارات جایگزین استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید از کلمه "ممتنع" به شکل موثر و اصولی در متون خود استفاده کنید.

1. در شرایط فعلی، ادامه کار بدون منابع مالی کافی ممتنع به نظر می‌رسد.
2. این مسئله به حدی پیچیده شده است که حل آن بدون همکاری کارشناسان مختص ممتنع خواهد بود.
3. تصمیم‌گیری درباره آینده پروژه با وجود عدم اطلاعات کافی، کاملاً ممتنع است.