کلمه "ممهور" از ریشه "مهر" به معنای مهرزده یا دارای مهر استفاده می‌شود. در زبان فارسی، واژه‌ها و اصطلاحات خاصی وجود دارند که باید در نگارش آن‌ها به قواعد و شیوه‌های صحیح توجه کرد. در اینجا به چند نکته نگارشی و گرامری درباره "ممهور" اشاره می‌کنم:

1. نحوه نوشتن: "ممهور" به صورت یکپارچه و بدون خط تیره یا فضای اضافی نوشته می‌شود.

2. کاربرد: این کلمه معمولاً در متون رسمی و قانونی برای اشاره به اسناد، نامه‌ها یا مدارکی که با مهر رسمی تأیید شده‌اند، به کار می‌رود.

3. قیدهای مناسب: می‌توان این کلمه را با قیدهایی مانند "کاملاً ممهور"، "ممهور به مهر رسمی" و غیره نیز ترکیب کرد.

4. جنس و عدد: کلمه "ممهور" از نظر گرامری به عنوان صفت شناخته می‌شود و می‌تواند برای توصیف اسم‌های مذکر یا مؤنث به کار برود. در موارد خاص، می‌توان فرم جمع و مؤنث آن را نیز در نظر گرفت.

5. جملات نمونه:
   • "مدرک ممهور به مهر قوه قضائیه ارائه شد."
   • "اسناد ممهور حاکی از اعتبار این توافق‌نامه است."

در نهایت، توجه به زمینه استفاده و رعایت قواعد نگارشی در نکات فوق از اهمیت بالایی برخوردار است.

1. نامه‌ی رسمی به ممهور شدن نیاز دارد تا اعتبار بیشتری پیدا کند.
2. سند ملکی که ممهور به مهر اداره ثبت است، به عنوان مدرک معتبر شناخته می‌شود.
3. برای دریافت وام، باید مدارک شما به مهر و ممهور اداره مربوطه برسد.