کلمه "موی بستن" به معنای بستن یا جمع‌کردن موها است و در زبان فارسی به‌طور کلی به عنوان یک ترکیب دو کلمه‌ای محسوب می‌شود. در این‌جا به چند نکته درباره‌ی قواعد نگارشی و زبان‌شناسی این ترکیب اشاره می‌کنم:

1. تلفظ و نگارش: این ترکیب به صورت "موی بستن" نوشته و تلفظ می‌شود. واژه "موی" به معنی مو و "بستن" به معنای عمل بستن می‌باشد.

2. جنس و تعداد: "مو" یک اسم جمعی است و به جنس موها اشاره دارد. واژه "موی" در فارسی به خاطر وجود واژه‌های دیگری مانند "موها" به حالت مفرد به کار می‌رود، اگرچه به طور کلی برای اشاره به موها در مجموع استفاده می‌شود.

3. قید و صفت: می‌توان از این ترکیب به عنوان یک فعل وصفی استفاده کرد. به عنوان مثال: "او موی خود را بست."

4. نحو و ساختار جمله: "موی بستن" می‌تواند به عنوان فعل در جملات به کار رود، مثل "او موی خود را بست." در اینجا "بستن" فعل و "موی" مفعول است.

5. استفاده از پیشوند و پسوندها: می‌توانید به این کلمه پسوندها یا پیشوندهایی اضافه کنید، مانند "موی بستنی" که به ساخت فعل و شکل‌های مختلف دیگر می‌تواند منجر شود.

6. نکات نگارشی: در نوشتار رسمی، ترکیب‌ها باید دقیق و بدون اشتباه تایپی نوشته شوند. همچنین در استفاده از این ترکیب در نوشتار، توجه به ایجاد جملات واضح و روان اهمیت دارد.

به طور کلی ترکیب "موی بستن" و کاربردهای آن تابع قواعد زبان فارسی است و می‌تواند در جملات متنوعی مورد استفاده قرار گیرد.