جانانه

کلمه "جانانه" در زبان فارسی به معنای چیزی که از عمق جان و احساسات سرچشمه می‌گیرد، به کار می‌رود. در زیر به برخی از قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحوه نگارش:

• "جانانه" با حروف صحیح و بدون هیچ فاصله یا خطا نوشته می‌شود.

2. جایگاه کلمه:

• این کلمه به عنوان صفت به کار می‌رود و معمولاً قبل از اسم قرار می‌گیرد. مثلاً: "محبت جانانه"، "عشق جانانه".

3. قواعد صرف و نحو:

• "جانانه" به عنوان صفت می‌تواند به اسم‌های دیگر نیز ارتباط داشته باشد و ترکیب‌های مختلفی را بسازد. مثلاً:
  • "دوستی جانانه"
  • "شفقت جانانه"

4. استفاده در جملات:

• می‌توان در جملات مختلف از این کلمه استفاده کرد:
  • "محبت او جانانه است."
  • "این شعر، عشق جانانه را توصیف می‌کند."

5. جایگاه در ادبیات:

• "جانانه" در ادبیات فارسی به عنوان واژه‌ای پرمعنا و پر احساس به کار می‌رود و در شعر و نثر فراوان یافت می‌شود. مانند اشعار حافظ و سعدی.

6. معانی مختلف:

• علاوه بر معنی اصلی، این کلمه ممکن است در بافت‌های مختلف به معانی دیگر نیز اشاره داشته باشد، به‌ویژه در اشعار که بار معنایی بیشتری دارد.

توجه به این نکات می‌تواند به درک بهتر و استفاده صحیح‌تر از کلمه "جانانه" در نوشتار و گفتار کمک کند.

البته! در اینجا چند مثال از استفاده کلمه "جانانه" در جملات مختلف آورده شده است:

1. او با تلاش جانانه‌ای برای رسیدن به هدفش کار کرد.
2. موسیقی این کنسرت به قدری زیبا بود که همه‌ی حضار با جانانه به آن گوش دادند.
3. در این بازی، بازیکن‌ها جانانه جنگیدند و نتیجه را به نفع تیم خود رقم زدند.
4. او جانانه از دوستانش حمایت کرد و همیشه در کنارشان بود.
5. این رمان با توصیف‌های جانانه‌ای از شخصیت‌ها و موقعیت‌ها، خواننده را جذب کرد.

اگر سوال دیگری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!