استادکار

کلمه "استادکار" به صورت جدا، به معنای فردی که در کار تخصص دارد و تجربه کافی در یک حرفه یا هنر را داراست، استفاده می‌شود. این کلمه به صورت ترکیبی از "استاد" و "کار" تشکیل شده است.

قواعد فارسی و نگارشی برای "استادکار":

1. نگارش: کلمه "استادکار" معمولاً به صورت یک کلمه نوشته می‌شود و به همین شکل در متون ادبی و رسمی استفاده می‌شود.

2. باید و نبایدها:

   • از نوشتن به شکل جدا (استاد کار) پرهیز کنید؛ زیرا این شکل نادرست است.
   • برای جمع بستن این کلمه می‌توانید از "استادکارها" استفاده کنید.

3. نحوه استفاده:

   • در جملات می‌توان از این کلمه به عنوان اسم استفاده کرد:
     • "او یک استادکار با تجربه در زمینه نجاری است."
     • "استادکاران در این صنعت نقش مهمی ایفا می‌کنند."

4. صفت و فعل همراه:

   • هنگامی که می‌خواهید این کلمه را به عنوان صفت استفاده کنید، می‌توانید از صفات فرعی مانند "حرفه‌ای" یا "ماهر" استفاده کنید:
     • "او یک استادکار ماهر است."
5. زبان محاوره و رسمی:
   • "استادکار" در زبان محاوره نیز به کار می‌رود و نتیجه‌ای مشابه با زبان رسمی دارد.

این نکات به شما کمک می‌کند که کلمه "استادکار" را به درستی در متون خود به کار ببرید و از اشتباهات رایج خودداری کنید.

البته! در ادامه چند مثال برای استفاده از کلمه "استادکار" در جمله آورده‌ام:

1. استادکار با مهارت‌های خود، پروژه ساخت و ساز را به بهترین نحو ممکن مدیریت کرد.
2. در این کارگاه آموزشی، استادکاران با تجربه به آموزش هنرجویان می‌پردازند.
3. مهارت‌های استادکار در تعمیرات خودرو، موجب رضایت مشتریان شده است.
4. با همکاری استادکار، ما توانستیم این اثر هنری زیبا را خلق کنیم.
5. استادکار به ما نشان داد که چگونه می‌توانیم ابزارآلات را به درستی استفاده کنیم.

امیدوارم این جملات مفید واقع شوند!