کلمه "استراق سمع" به معنای شنود یا گوش‌کردن به صحبت‌های دیگران به‌طور پنهانی است. در استفاده و نگارش این کلمه، باید به چند نکته توجه کرد:

1. نوشتار صحیح: "استراق سمع" به صورت جدا نوشته می‌شود و هر دو کلمه با حروف رسمی فارسی نوشته می‌شوند.

2. نحوه استفاده: این عبارت می‌تواند به عنوان یک اسم یا مفهوم در جملات مختلف به کار برود. مثال:

   • "استراق سمع از دیگران، عملی ناپسند است."
   • "آن‌ها متهم به استراق سمع شدند."

3. نکته‌های نگارشی:

   • این عبارت به طور کلی به عنوان یک اصطلاح قانونی یا اخلاقی به کار می‌رود، بنابراین باید در جملات مرتبط با موضوعات اجتماعی یا حقوقی استفاده شود.
   • در جملات حاوی "استراق سمع"، معمولاً به مبحث حریم خصوصی و حقایق اجتماعی اشاره می‌شود.

4. نکات گرامری: این عبارت دارای دلایل صرفی و نحوی خاصی نیست و بیشتر به عنوان یک اصطلاح ثابتی در زبان فارسی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

5. شیوه بیان: در سخنرانی یا نوشتن مقالات، بهتر است که معنی آن توضیح داده شود، به ویژه اگر مخاطب با این اصطلاح آشنایی نداشته باشد.

با رعایت این نکات، می‌توان به‌خوبی از کلمه "استراق سمع" در نوشته‌ها و گفتارهای فارسی استفاده کرد.

1. او به دلیل استراق سمع در گفتگوهای خصوصی دیگران، همیشه مورد انتقاد قرار می‌گیرد.
2. استفاده از تکنولوژی‌های پیشرفته برای استراق سمع، جنبه‌های حریم خصوصی افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد.
3. در رمان، شخصیت اصلی متوجه می‌شود که به طور ناخواسته در حال استراق سمع به گفتگوی مهمی است.