کلمه "حی و حاضر" در زبان فارسی به معنای بودن در مکان یا زمانی مشخص و در حال حاضر است. در استفاده از این عبارت، چند نکته قواعدی و نگارشی وجود دارد:

1. نحوه نوشتار: کلمه "حی و حاضر" باید به صورت جداگانه نوشته شود. از این رو، نوشتار صحیح آن "حی و حاضر" است.

2. معنی و استفاده: این عبارت معمولاً در متون رسمی، دینی یا فلسفی برای اشاره به وجود و حاضر بودن در لحظه‌ای مشخص به کار می‌رود.

3. گرامر: در جملات، "حی و حاضر" می‌تواند به عنوان صفت و توصیفی برای فاعل یا موضوع استفاده شود. به مثال زیر توجه کنید:

   • "او اکنون حی و حاضر است."

4. علامت‌گذاری: اگر "حی و حاضر" در وسط جمله قرار گیرد، نیازی به علامت‌گذاری خاص ندارد، اما اگر به عنوان یک عبارت کلیدی در انتهای جمله آورده شود، ممکن است از ویرگول قبل از آن استفاده شود.

5. جایگاه در جمله: این عبارت می‌تواند در ابتدای جمله نیز به کار رود، مانند:
   • "حی و حاضر بودن او موجب دلگرمی دیگران است."

توجه به این نکات می‌تواند به درک بهتر و استفاده صحیح از کلمه "حی و حاضر" در نوشتار و گفتار کمک کند.

1. او همیشه در ملاقات‌های خانوادگی حی و حاضر است و تمام لحظات را با شادی تجربه می‌کند.
2. حی و حاضر بودن در محل کار نشان‌دهنده‌ی تعهد و مسئولیت‌پذیری فرد است.
3. در شرایط بحرانی، افراد باید حی و حاضر باشند تا بهترین تصمیم‌ها را اتخاذ کنند.