کلمه "خرقه باز" در زبان فارسی به معنای فردی است که لباس یا پوشش خاصی به نام خرقه را به تن دارد و در برخی متون ادبی و عرفانی نیز به کار می‌رود. برای نوشتن درست این ترکیب و استفاده از آن در جملات، رعایت چند نکته نگارشی و معنایی مهم است:

1. نوشتار صحیح: "خرقه" و "باز" هر دو باید به درستی نوشته شوند. "خرقه" به معنای پوشش یا لباس است و "باز" نیز به معنای فردی است که این خرقه را به تن دارد.

2. فاصله‌گذاری: بین دو کلمه "خرقه" و "باز" یک فاصله وجود دارد. لذا نوشتن آن به صورت "خرقه‌باز" اشتباه است مگر در موارد خاص و در برخی ترکیب‌های جدید.

3. استفاده در جملات: این واژه معمولاً در متون ادبی، عرفانی و مذهبی به کار می‌رود. برای مثال:

   • "او مردی خرقه باز بود که در پی شناخت حقیقت زندگی می‌گشت."
   • "خرقه باز بودن او نشانه‌ای از زهد و دینداری‌اش بود."

4. توجه به معنای ظریف: در استعمال این ترکیب، به معنای خاص آن توجه کنید. "خرقه باز" ممکن است به افرادی اشاره داشته باشد که زندگی خود را به طور کامل وقف امر معنوی کرده‌اند.

5. به کارگیری گلایه‌ها و احساسات: در متون نثر و شعر، این کلمه می‌تواند با توصیف احساسات و عواطف در رابطه با معنویت و زهد ترکیب شود.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "خرقه باز" در نگارش‌های خود استفاده کنید.

1. در میان جمعیت، یک عارف با خرقه باز به تبیین فلسفه زندگی پرداخت.
2. خرقه باز او نشان از سفرهای طولانی‌اش در جستجوی حقیقت داشت.
3. وقتی به او نزدیک شدم، متوجه شدم که زیر خرقه بازش دلی پر از محبت و صفا نهفته است.