کلمه "خِمار" در زبان فارسی به معنای "پوشش" یا "پوشیده" است و در بعضی از متون به ویژه اشعار و ادبیات فارسی به کار می‌رود. مانند هر کلمه‌ای در زبان فارسی، برای استفاده صحیح از آن، باید به قواعد نگارشی و دستوری توجه کرد. در زیر چند مورد مرتبط با این کلمه و نحوه استفاده از آن آمده است:

1. زبان و معانی: "خِمار" به معنای پوششی است که معمولاً برپوشش بدن اطلاق می‌شود. همچنین می‌تواند به نوع خاصی از پوشش زنان اشاره داشته باشد.

2. نوشتار صحیح: کلمه "خِمار" باید با هجونویسی درست نوشته شود. توجه به فتحه (خِ) در ابتدای این کلمه برای درست خواندن آن مهم است.

3. استفاده در جمله:

   • می‌توان این کلمه را در جملات مختلف به کار برد. به عنوان مثال:
     • "او در مراسم با خِمار زیبای خود درخشید."
     • "خِمار بر سر عروس زیبایی خاص به او بخشید."

4. توجه به قالب شعری: این کلمه معمولاً در شعرها و متون ادبی به کار می‌رود، پس در ترکیب با دیگر کلمات، باید به سلاست و زیبایی کلام توجه شود.

5. نکات نگارشی: اگر "خِمار" بخواهد به عنوان اسم خاص یا اسم خاصی از یک شخصیت به کار رود، باید با حروف بزرگ آغاز شود. همچنین می‌توان از جملات توصیفی برای توضیح بیشتر استفاده کرد.

به طور کلی، استفاده صحیح از کلمه "خِمار" بستگی به بافت جمله و موضوع مورد نظر دارد. با رعایت قواعد نگارشی می‌توان به زیبایی بیان و ادبیات فارسی افزود.

1. نوشیدنی خمارش به قدری خوشمزه بود که همه‌ی مهمان‌ها برای یک جرعه دیگر از آن درخواست کردند.
2. وقتی شب به آرامی فرود آمد، حس خمار و روشنی ستاره‌ها فضای باغ را پر کرد.
3. در داستان‌های کهن، شخصیت‌های عاشق به دنیای خمار احساسات و تصورات شیرین وارد می‌شدند.