کلمه "دادائیسم" به عنوان یک واژه خاص و مربوط به یک جنبش هنری و ادبی، در زبان فارسی به صورت زیر نگاشته می‌شود و قواعد خاصی برای آن وجود دارد:

1. نوشتار:

   • کلمه "دادائیسم" همیشه با حرف "د" بزرگ آغاز می‌شود، چون به یک جنبش فرهنگی اشاره دارد.

2. جداسازی:

   • این واژه به تنهایی نوشته می‌شود و نیازی به جداسازی یا نوشتن جداگانه ندارد.

3. تلفظ:

   • تلفظ این کلمه به شکل /dɑːdɑːˈɪːsəm/ است. توجه به تلفظ صحیح آن در مکالمات مهم است.

4. معنا:

   • دادائیسم به یک جنبش هنری و ادبی اشاره دارد که در اوایل قرن بیستم پدید آمد و عمدتاً به نقد عقلانیت و تقویت ابعاد absurdity و غیر منطقی در هنر و ادبیات می‌پردازد.

5. ارجاع:

   • هنگامی که از کلمه "دادائیسم" استفاده می‌شود، بهتر است به توضیحات بیشتر درباره این جنبش یا هنرمندان و آثار برجسته آن نیز اشاره شود.
6. پیوستگی:
   • در متن‌های علمی و ادبی، می‌توان به بررسی تاثیرات و مفاهیم درون‌مایه دادائیسم اشاره کرد و ارتباط آن را با دیگر جنبش‌های هنری و ادبی تحلیل کرد.

با توجه به این نکات، استفاده از کلمه "دادائیسم" در نوشته‌ها و مکالمات به شکل صحیح صورت می‌گیرد.

1. دادائیسم به عنوان یک حرکت هنری در اوایل قرن بیستم، تلاش می‌کرد تا از طریق بی‌معنایی و ترکیب ناهمگون، ارزش‌های سنتی هنر را به چالش بکشد.
2. آثار هنرمندان دادائیسم معمولاً ویژگی‌های سوررئالیستی و ناهماهنگی را به همراه دارند که بیننده را به تفکر و تأمل وامی‌دارند.
3. دادائیسم به عنوان واکنشی به جنگ جهانی اول و نابسامانی‌های اجتماعی آن زمان، به کنش‌های غیرقابل پیش‌بینی و اعتراض علیه نظم موجود تبدیل شد.