کلمه "داداش" در زبان فارسی به معنی برادر و به‌عنوان یک اصطلاح محبت‌آمیز برای خطاب به برادر یا دوستان نزدیک استفاده می‌شود. در مورد قواعد و نکات نگارشی مربوط به این کلمه، نکات زیر را می‌توان بیان کرد:

1. استفاده از کلمه در جملات:

• "داداش" به‌صورت غیررسمی و دوستانه به کار می‌رود و معمولاً در مکالمات غیررسمی یا در میان جوانان رایج است.
• برای مثال: "داداش، چطوری؟" یا "داداش، بیا اینجا!"

2. نگارش:

• این کلمه به‌صورت "داداش" نوشته می‌شود و نباید به‌صورت "داش" یا "داداشی" نوشته شود.
• در صورتی که کلمه در میان متن به کار رود، فراموش نکنید که آن را با حروف کوچک بنویسید مگر اینکه در ابتدای جمله قرار گیرد.

3. تلفظ:

• تلفظ این کلمه به‌صورت "dâdâsh" است، به‌طوری که حرف "ا" در اول کلمه به‌صورت کشیده و واضح خوانده می‌شود.

4. فرهنگ استفاده:

• استفاده از "داداش" در موقعیت‌های غیررسمی و دوستانه متداول است و ممکن است در محیط‌های رسمی مناسب نباشد.
• همچنین ممکن است در برخی از مناطق یا گروه‌های سنی به‌عنوان نشان‌دهنده نزدیکی یا صمیمیت در نظر گرفته شود.

5. جمع:

• جمع "داداش" به‌صورت "داداش‌ها" نوشته می‌شود. برای مثال: "داداش‌ها به پارک رفتند."

با رعایت این نکات، می‌توانید به‌درستی از کلمه "داداش" در writing و speaking خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "داداش" در جمله آورده‌ام:

1. داداش، می‌تونی لطفاً در درس ریاضی به من کمک کنی؟
2. من و داداشم تصمیم گرفتیم آخر هفته با هم به سینما برویم.
3. داداش، برای تولدت برنامه‌ای داریم، می‌خواهیم سورپرایزت کنیم.
4. وقتی ناراحت می‌شوم، همیشه می‌توانم روی داداشم حساب کنم.
5. داداش! چطوری؟ چند وقت است که همدیگر را ندیده‌ایم.

اگر سوال دیگری دارید یا نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، خوشحال می‌شوم کمک کنم!