کلمه "دارا" در زبان فارسی به عنوان یک اسم یا صفت به کار می‌رود و به معنای "باهر" یا "صاحب" است. در اینجا برخی از قواعد و نکات نگارشی مرتبط با این کلمه را توضیح می‌دهم:

1. کاربرد به عنوان صفت: "دارا" می‌تواند به عنوان صفت در متون استفاده شود. مثلاً:

   • او مردی دارا و باهوش است.

2. کاربرد به عنوان اسم: "دارا" همچنین می‌تواند به عنوان اسم نیز به کار برود و به شخصی اشاره کند که دارای ویژگی‌های خاصی است. مثلاً:

   • دارا در این داستان می‌تواند به عنوان شخصیتی مثبت معرفی شود.

3. نکات نوشتاری:

   • نقطه‌گذاری: در جملاتی که "دارا" به کار می‌رود، باید به نحوه استفاده از علامت‌های نگارشی (مانند ویرگول، نقطه، و غیره) توجه شود تا جمله‌ها روان و خوانا باشند.
   • آواشناسی: در نوشتن کلمات باید دقت صورت گیرد تا "دارا" به درستی و بدون اشتباه نوشته شود.

4. تطابق جمع و مفرد: در جایی که "دارا" برای اشاره به جمعی از افراد به کار می‌رود، باید دقت کرد که پسوند مناسب جمع به کار برده شود. مثلاً:

   • داراهای جامعه باید در تصمیم‌گیری‌ها مشارکت کنند.
5. استفاده در جملات مثبت و منفی: "دارا" می‌تواند در جملات مثبت و منفی به کار رود. مثلاً:
   • او دارا است. (جمله مثبت)
   • او دارایی ندارد. (جمله منفی)

با رعایت این نکات می‌توان به خوبی از کلمه "دارا" در نگارش فارسی استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دارا" در جمله آورده شده است:

1. او یک شخص دارا و با شخصیت است.
2. این کتاب دارای اطلاعات مفیدی درباره تاریخ ایران است.
3. دارا بودن علم و دانش، موجب پیشرفت فرد می‌شود.
4. آنجا که دارا و بی‌دارا در کنار هم قرار می‌گیرند، دیوار فاصله‌ها فرو می‌ریزد.
5. بعضی افراد به رغم دارا بودن ثروت، هنوز هم احساس خوشبختی نمی‌کنند.

اگر نیاز به مثال‌های بیشتری دارید، لطفاً بفرمایید!