کلمه "دامدار" در زبان فارسی به معنای کسی است که به پرورش دام می‌پردازد. در اینجا به برخی از قواعد نگارشی و زبانی مرتبط با استفاده از این کلمه اشاره می‌کنیم:

1. تلفظ: کلمه "دامدار" دو بخش دارد: "دام" و "دار". هر دو بخش باید به درستی تلفظ شوند.

2. نحوه‌ی نوشتن: "دامدار" به صورت یکپارچه و بدون فاصله نوشته می‌شود. باید دقت شود که نیازی به اضافه کردن واژه‌ی "عامل" یا "شخص" قبل از آن نیست، زیرا خود کلمه به تنهایی معنای مورد نظر را می‌رساند.

3. صرف و نحو: این کلمه می‌تواند به عنوان اسم مفعول به کار رود و در جملات مختلف به صورت زیر استفاده شود:

   • "او یک دامدار ماهر است."
   • "دامداران در منطقه ما فعالیت می‌کنند."

4. تطابق با صفت و فعل: در جملاتی که شامل فعل یا صفت هستند، باید به تطابق زمان و تعداد توجه کرد:

   • "دامدارانی که به شیوه‌های نوین پرورش دام می‌پردازند، موفق‌تر هستند."

5. ترکیب‌های زبانی: "دامدار" می‌تواند با دیگر کلمات ترکیب شود:

   • "دامدار محلی"
   • "دامدار سنتی"
   • "دامدار مدرن"
6. استفاده در جملات:
   • "این دامدار تجربه زیادی در پرورش گوسفند دارد."
   • "آب و هوای این منطقه برای دامداری بسیار مناسب است."

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "دامدار" به درستی و به شیوه‌ای صحیح در نوشتار و گفتار استفاده کرد.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "دامدار" در جمله آورده شده است:

1. دامدار محلی هر روز صبح به مزرعه می‌رود تا از احشامش مراقبت کند.
2. وی به عنوان یک دامدار با تجربه، همیشه به دنبال راه‌های جدید برای بهبود کیفیت محصولاتش است.
3. اقتصاد خانوادگی این روستا بیشتر به درآمد دامداران وابسته است.
4. دامدار با استفاده از تکنولوژی‌های مدرن، توانسته است بهره‌وری دام‌هایش را افزایش دهد.
5. توسعه صنایع وابسته به دامداری می‌تواند به دامدارها کمک کند تا درآمد بیشتری کسب کنند.

امیدوارم این جملات مفید باشند!