درماندن

کلمه "درماندن" در زبان فارسی به معنای باقی ماندن یا نماندن در وضعیتی خاص است و از لحاظ نگارشی و قواعد زبان فارسی به شکل‌های زیر تحلیل می‌شود:

1. ساختار کلمه:

   • "درماندن" ترکیبی است از پیشوند "در" و فعل "ماندن". پیشوند "در" در اینجا به معنای درون یا داخل است و فعل "ماندن" به معنای باقی ماندن است.

2. نحو:

   • این فعل در جملات معمولاً به عنوان فعل اصلی به کار می‌رود و می‌تواند با فاعل و مفعول همراه شود. مثلاً: "او در این شرایط درمانده است."

3. صرف فعل:

   • این کلمه می‌تواند در زمان‌های مختلف صرف شود. مثلاً:
     • حال: "من درمانده‌ام."
     • گذشته: "او درمانده بود."
     • آینده: "ما درمانده خواهیم شد."

4. قواعد نگارشی:

   • در نوشتار رسمی باید به قواعد نگارشی و علائم نگارشی توجه شود. به عنوان مثال، اگر جمله‌ای شامل کلمه "درماندن" باشد، باید جمله کامل و از نظر ساختار درست باشد.
   • استفاده از ویرگول و دیگر علائم نگارشی در جملاتی که "درماندن" در آن‌ها به کار رفته است.
5. هم‌نشینی‌ها:
   • "درماندن" می‌تواند با صفاتی مثل "تنها"، "مغشوش"، "درمانده" و غیره همراه شود. مثلاً: "او در این وضعیت تنها درمانده است."

این نکات اصول کلی در مورد استفاده و نگارش کلمه "درماندن" در زبان فارسی هستند.

1. بعد از ساعت‌ها تلاش بی‌نتیجه، او درماند و تصمیم گرفت کمک بخواهد.
2. در میان مشکلات مالی، او احساس درماندگی می‌کرد و نمی‌دانست چگونه از این وضعیت خارج شود.
3. درماندن در موقعیت‌های بحرانی، می‌تواند باعث ایجاد انگیزه‌ای جدید برای پیدا کردن راه‌حل‌های خلاقانه شود.