«دست باز داشتن» یک ترکیب فعلی در زبان فارسی است که به معنای این است که شخصی آزادی عمل یا اختیار دارد. برای استفاده صحیح از این ترکیب و رعایت قواعد نگارشی، می‌توانید به موارد زیر توجه کنید:

1. فعل و جمع: این ترکیب معمولاً به صورت «فلانی دست باز دارد» یا «فلانی دست باز دارد در...» به کار می‌رود.

2. مفرد و جمع: در جملات ممکن است به صورت مفرد یا جمع استفاده شود. مثلاً «او دست باز دارد» یا «آن‌ها دست باز دارند».

3. پیشوند و پسوند: این عبارت می‌تواند با افزودن پسوندها، به جملات مختلفی تبدیل شود. مثلاً می‌توانید بگویید «نداشتن دست باز» یا «دست باز نگه داشتن».

4. استفاده در متون نوشتاری: در متون رسمی و ادبی، از این عبارت برای بیان آزادی عمل و یا قابلیت افراد در تصمیم‌گیری استفاده می‌شود.

5. تنوع در جملات: می‌توان این عبارت را در جملات مختلف به کار برد. به عنوان مثال:
   • «در این پروژه، ما دست باز داریم که ایده‌های خود را پیاده‌سازی کنیم.»
   • «او به دلیل تجربه‌اش دست باز دارد تا بهترین تصمیم را بگیرد.»

استفاده از این ترکیب در متن، بستگی به سیاق و موقعیت دارد و می‌تواند معانی متفاوتی را به خود بگیرد.

1. او به خاطر ناتوانی در انجام کارها، همیشه از دیگران می‌خواست که دست باز داشته باشند و کمکش کنند.
2. در مسابقات ورزشی، مربی از بازیکنان خواست که فقط به گوش دستورها باشند و دست باز داشته باشند تا بتوانند بهترین عملکرد را نشان دهند.
3. برای یادگیری مهارت‌های جدید، مهم است که دست باز داشته باشید و از تجربه‌های دیگران استفاده کنید.