دعوا (دَ)

کلمه "دعوا" در زبان فارسی به معنای مشاجره یا بحث و نزاع بین افراد است. در نوشتن و استفاده از این کلمه، قواعد و نکات نگارشی زیر را می‌توان مورد توجه قرار داد:

1. تلفظ: تلفظ صحیح این کلمه دَرَ یا دَعوَا است. اطمینان حاصل کنید که تلفظ صحیح را در مکالمه‌های گفتاری رعایت کنید.

2. تطابق: این کلمه به عنوان یک اسم جمع به کار می‌رود و می‌تواند با فعل‌ها و صفات به صورت جمع یا مفرد تطابق داشته باشد. به عنوان مثال:

   • "دعواها ادامه داشتند."
   • "دعوا به خوبی حل شد."

3. نحو: در جملات، می‌توان "دعوا" را به عنوان مفعول یا فاعل استفاده کرد:

   • "آن‌ها دعوا کردند." (فعال)
   • "دعوا میان آن‌ها صورت گرفت." (مفعول)

4. استفاده‌های محاوره‌ای: در زبان محاوره ممکن است از اصطلاحات مختلفی مانند "دعوا کردن" یا "جنجال" نیز برای اشاره به همین معنی استفاده شود.

5. قید نیاز به دقت: وقتی که در نوشتن از این کلمه استفاده می‌کنید، دقت کنید که در جملات بلند یا توصیفی، نحوه‌ی بسط معنا به شکل صحیح و واضح بیان شود.

6. نوشته‌های رسمی: در نوشته‌های رسمی و ادبی باید به معنای دقیق و نیت کلمه توجه داشته باشید و در صورت نیاز، واژه‌های مترادف مناسب مانند "نزاع"، "مشاجره" یا "اختلاف" را هم در نظر بگیرید.

7. جملات منفی: برای استفاده از کلمه "دعوا" در جملات منفی، می‌توان آن را به شکل زیر نوشت:
   • "آن‌ها هیچ‌گاه دعوا نمی‌کنند."

با رعایت این نکات، می‌توان از کلمه "دعوا" به طور مؤثر و درستی در نگارش و مکالمه استفاده کرد.

1. دیروز در حیاط مدرسه بین دو دانش‌آموز یک دعوا بزرگ اتفاق افتاد.
2. دعوا بر سر یک بازی کودکانه باعث ناراحتی همه دوستان شد.
3. بهتر است قبل از اینکه دعوا کنیم، درباره‌ی مشکلات‌مان با هم صحبت کنیم.