دهش

کلمه "دهش" در زبان فارسی به معنای بخشیدن یا عطا کردن است و از ریشه "ده" به معنای دادن مشتق شده است. در نوشتن و استفاده از این کلمه، رعایت نکات زیر مهم است:

1. استفاده صحیح در جملات: "دهش" معمولاً در جملاتی که نیاز به بیان عمل بخشیدن یا اعطا کردن دارند، به کار می‌رود. به عنوان مثال: "او از تجربه‌اش برای دهش به دیگران استفاده کرد."

2. وجه و زمان فعل: در جمله‌سازی با "دهش" باید به زمان و وجه فعل توجه کرد. این کلمه معمولاً در ساختارهای خبری و امری استفاده می‌شود.

3. نکات نگارشی:

   • توجه به نقطه‌گذاری: اگر "دهش" در وسط جمله است، باید پس از آن نقطه‌گذاری صحیح صورت گیرد.
   • استفاده از علامت‌های نگارشی مناسب در جملات.

4. استفاده از مترادف‌ها: بسته به context، می‌توان از مترادف‌های "بخشیدن"، "اعطا کردن" و "هدیه دادن" به جای "دهش" استفاده کرد.

5. توجه به جملات توصیفی: در جملات توصیفی که از "دهش" استفاده می‌شود، باید به وضوح رابطه بین "دهش" و دیگر اجزای جمله مشخص باشد.

با رعایت این قواعد و نکات، می‌توان به طور مؤثری از کلمه "دهش" در نوشتار فارسی استفاده کرد.

کلمه "دهش" به معنای شگفتی یا حیرت است. در اینجا چند مثال از جمله‌هایی که این کلمه در آنها به کار رفته است، آورده شده است:

1. وقتی او خبر پیروزی تیم محبوبش را شنید، از شادی و دهش زبانش بند آمد.
2. نمایش هنرهای معاصر آنقدر زیبا و منحصر به فرد بود که همه حاضران در سالن به دهش افتادند.
3. او به خاطر دهش و شگفتی که در چهره‌اش نقش بسته بود، نتوانست جملاتش را به درستی ادا کند.
4. این منظره طبیعی آنقدر خیره‌کننده بود که هر کس که آن را می‌دید، دچار دهش می‌شد.
5. در هنگام دیدن آثار استاد، دهش و تحسین همگان فضای گالری را پر کرده بود.

اگر سوال دیگری دارید یا به اطلاعات بیشتری نیاز دارید، خوشحال می‌شوم که کمک کنم!