دواتگر

کلمه "دواتگر" در زبان فارسی به معنای کسی است که دوات می‌سازد یا در کار دوات‌سازی فعالیت می‌کند. این کلمه به‌طور خاص به یکی از شغل‌های قدیمی اشاره دارد که در آن از دوات برای نوشتن و به‌ویژه خوشنویسی استفاده می‌شده است.

قواعد و نکات نگارشی مرتبط با "دواتگر":

1. قواعد املایی:

   • کلمه "دواتگر" از دو بخش "دوات" و "گر" تشکیل شده است. "دوات" به معنای مرکب سیاه (محلول آب و دوده) و "گر" به معنای سازنده یا تولیدکننده است.
   • در نوشتن این کلمه، باید به حروف و ترکیب آن توجه خاصی داشت تا معنای درست منتقل شود.

2. قواعد نحوی:

   • "دواتگر" یک اسم است و می‌تواند به عنوان فاعل یا مفعول در جملات مورد استفاده قرار گیرد. به عنوان مثال: "دواتگر مشغول کار است."
3. نکات معنایی:
   • استفاده از "دواتگر" معمولاً در متن‌های ادبی و تاریخی رایج است و می‌تواند به فضای سنتی و هنر خوشنویسی اشاره داشته باشد.
   • در متون معاصر، ممکن است به نوعی به یادآورنده فرهنگ و هنرهای دستی ایران نیز باشد.

مثال‌های کاربردی:

• "دواتگر با دقت و مهارت، دوات‌هایی زیبا می‌سازد."
• "در گذشته، دواتگرها از هنرمندان معتبر جامعه شمرده می‌شدند."

با رعایت این موارد در نوشتار خود می‌توانید به‌طور مؤثری از کلمه "دواتگر" استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای کلمه "دواتگر" در جمله آورده‌ام:

1. دواتگر با ظرافت هر نگاره‌ای را روی کاغذ می‌نوشته و آثار زیبایی خلق می‌کرد.
2. در آن روز بازار، دواتگر مشغول به کار بود و بوی جوهر تازه در فضا پخش شده بود.
3. هنر دواتگری او شهرت زیادی در شهر به دست آورده بود و همگان به دست‌نوشته‌هایش احترام می‌گذاشتند.
4. هنگامی که به کارگاه دواتگر وارد شدم، انواع دوات و قلم‌های رنگارنگ چشمم را گرفت.
5. دواتگر با دقت و حوصله، هر کلمه را با زیبایی خاصی می‌نوشت و بر روی کاغذ طرح می‌کرد.

امیدوارم این مثال‌ها مفید باشند!