دیوان نویس

برای نگارش صحیح و رعایت قواعد فارسی در کلمه "دیوان نویس"، می‌توان به نکات زیر اشاره کرد:

1. نویسه‌ها: کلمه "دیوان نویس" از دو جز تشکیل شده است: "دیوان" و "نویس". در این ساختار، "نویس" به معنای نویسنده یا کسی است که می‌نویسد و "دیوان" نیز به معنی مجموعه‌ای از اشعار یا نوشتجات رسمی است.

2. فاصله: بین دو جزء کلمه ("دیوان" و "نویس") باید یک فاصله وجود داشته باشد.

3. نوشتار: این کلمه به صورت جدا نوشته می‌شود و نه به صورت ترکیب گرده.

4. نکات دستوری: اگر بخواهید از این ترکیب در جملات استفاده کنید، باید به اصول صرف و نحو فارسی دقت کنید. مثلاً اگر به عنوان صفت به کار برود، می‌توان آن را به همراه اسم دیگری استفاده کرد.

5. نقش واژه: "دیوان نویس" می‌تواند به عنوان یک اسم خاص به کار رود و بیانی از شغل یا حرفه یک نویسنده باشد که آثارش در قالب دیوان شعر یا متن‌های ادبی تدوین شده است.

به طور کلی، نگارش "دیوان نویس" باید با رعایت تمامی این نکات باشد تا به شکل صحیح و استاندارد در متون فارسی ارائه شود.

1. دیوان نویس با دقت تمامی اشعار شاعران بزرگ را در کتابی جمع‌آوری کرد.
2. در دیوان نویس، آثار ادبی با ظرافت و هنرمندی خاصی به نگارش درآمده است.
3. وقتی دیوان نویس مشغول کار بود، جهان اطرافش را به فراموشی سپرد و فقط به خلاقیت و نوشتن تمرکز کرد.