ذوالاقتدار

کلمه "ذوالاقتدار" یک واژه عربی است که به معنای "دارای اقتدار" یا "توانمندی" است و در زبان فارسی نیز کاربرد دارد. در اینجا به برخی از نکات نگارشی و قواعد فارسی مرتبط با این کلمه اشاره می‌کنم:

1. نحو و صرف: "ذوالاقتدار" به عنوان یک اسم، معمولاً به عنوان صفت استفاده می‌شود و به شخص یا موجودی اطلاق می‌گردد که دارای قدرت یا اقتدار است.

2. نوشتار: این کلمه باید به صورت صحیح و کامل نوشته شود. معمولاً به صورت "ذوالاقتدار" با و (وای) در ابتدا و "الاقتدار" نوشته می‌شود. همچنین، توجه به درست نوشتن آن و عدم قطع این کلمۀ مرکب مهم است.

3. پیشوند و پسوند: "ذو" به عنوان پیشوند به معنای "دارنده" و "الاقتدار" به عنوان اسم است. این شناخت به فهم بهتر مفهوم کمک می‌کند.

4. استفاده در جملات: این کلمه معمولاً در جملات رسمی، ادبی و مذهبی به کار می‌رود. مثلاً: "بار خدایا، تو ذوالاقتداری و هیچ‌کس جز تو اقتدار ندارد."

5. نکات ادبی: در ادبیات و شعر فارسی، واژه‌های عربی مانند "ذوالاقتدار" ممکن است به زیبایی و عمق مفهوم افزوده و در قالب‌های مختلف شعری به کار روند.

اگر سوال خاص دیگری دارید یا نیاز به توضیحات بیشتر است، لطفاً بفرمایید!

1. فرمانده ارتش با تصمیمات استراتژیک خود، نشان داد که یک ذوالاقتدار واقعی است.
2. در روزهای بحرانی، رهبری ذوالاقتدار می‌تواند کشور را در مسیر درست هدایت کند.
3. در اکثر فرهنگ‌ها، ویژگی‌های ذوالاقتدار به عنوان نمادی از قدرت و حکمت شناخته می‌شود.