کلمه "ذکاء" به معنای "هوش" یا "زکاوت" در فارسی استفاده می‌شود. برای نگارش صحیح و رعایت قواعد نگارشی و قواعد فارسی در استفاده از این کلمه، به نکات زیر توجه کنید:

1. نوشتار صحیح: کلمه "ذکاء" باید با همین حروف نوشته شود و از نوشتن آن به شکل‌های دیگر خودداری کنید.

2. رنگ و تنوع کلام: استفاده از "ذکاء" در جملات می‌تواند با واژه‌های دیگر ترکیب شود. به عنوان مثال:

   • "او از ذکاء بالایی برخوردار است."
   • "ذکاء و درک او در حل مسائل مشکل بی‌نظیر است."

3. صرف و نحو: "ذکاء" به عنوان اسم مؤنث غیر قابل شمارش در نظر گرفته می‌شود و به همین دلیل در جملات، با فعل‌های مفرد یا جمع تطابق دارد. به عنوان مثال:

   • "ذکاء او قابل تحسین است."
   • "این افراد دارای ذکاء بالایی هستند."

4. استفاده در متن‌ها: هنگام نگارش متن‌های رسمی یا ادبی، می‌توانید از "ذکاء" به عنوان واژه‌ای ادبی و محترمانه استفاده کنید.

5. جلوگیری از تکرار: در متون طولانی، برای جلوگیری از تکرار مکرر کلمه، می‌توانید از معانی مترادف یا تعابیر دیگر استفاده کنید.

با رعایت این نکات، می‌توانید به درستی از کلمه "ذکاء" در نوشته‌های خود استفاده کنید.

البته! در اینجا چند مثال برای استفاده از کلمه "ذکاء" در جملات آورده شده است:

1. ذکاء او در حل مسائل ریاضی همیشه ستودنی بوده است.
2. هر نفر با ذکاء و هوش خود می‌تواند در زمینه‌های مختلف موفق شود.
3. معلم از ذکاء دانش‌آموزان خود به شدت تحت تأثیر قرار گرفته بود.
4. در جامعه‌ای که ذکاء و تلاش با هم ترکیب شوند، پیشرفت حتمی است.
5. ذکاء طبیعی او باعث شد که از سایرین در یادگیری زبان‌های خارجی پیشی بگیرد.

امیدوارم این جملات مفید باشند!