رأفت

کلمه "رأفت" در زبان فارسی به معنای محبّت و رحمت است و از نظر نگارشی و قواعد زبان فارسی نکات زیر قابل توجه است:

1. تلفظ و نوشتار: به دلیل وجود حرف «أ» (همزه) در ابتدا، کلمه "رأفت" باید با همزه نوشته شود و به همین صورت تلفظ شود.

2. نقاط‌گذاری: در برخی متون، از جمله متن‌های دینی و ادبی، برای نمایان‌کردن ضبط صحیح کلمات ممکن است از نقاط‌گذاری مناسب استفاده شود. اما در نگارش‌های عمومی، نوشتن "رأفت" به همین شکل کافی است.

3. جمع و مفرد: این کلمه مفرد است و در صورت نیاز می‌توان به شکل جمع آن (رَأَفَت‌ها) اشاره کرد، اگر در متن نیاز به اشاره به چندین مصداق یا کاربرد داشته باشیم.

4. کاربرد: این کلمه معمولاً در متون ادبی، دینی و اخلاقی مورد استفاده قرار می‌گیرد و می‌تواند به آرامش و رحمت در روابط انسانی اشاره داشته باشد.

5. فرمان‌ها و دعاها: غالباً در دعاها و متون مذهبی به کلمه "رأفت" اشاره شده که مربوط به رحمت و محبتی است که خداوند به بندگانش دارد.

استفاده صحیح از "رأفت" و رعایت قواعد نگارش آن، ضمن زیبایی نوشته، موجب فهم بهتر معانی و مفاهیم می‌شود.

۱. رأفت و مهربانی او باعث شد تا همه اطرافیانش به او وابسته شوند. ۲. در شرایط سخت، همیشه باید رأفت را در نظر داشته باشیم و به دیگران کمک کنیم. ۳. رأفت این مرد نمونه‌ای از انسانیت را در جامعه‌اش معرفی کرد.